The 7n Path
Λοιπόν, μερικά εισαγωγικά για αρχή. Όπως κάθε Πάνθεον, έτσι και αυτό που θα παραθέσω τόσο εδώ, όσο και γενικότερα στην ιστοσελίδα αυτή έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα και ένας από τους ρόλους του είναι να μας δώσει ένα χάρτη αξιών/πνευματικών-δώρων, που καλούμαστε να τον βιώσουμε και να τον υιοθετήσουμε. Φυσικά παραμένει ένας χάρης, αυτό δεν τον κάνει ίσο με την ζωή. Είναι απλός οι επικεφαλίδες (στην καλύτερη των περιπτώσεων) των πρώτων κεφαλαίων στο εκάστοτε Magnum Opus. Τον χάρτη αυτών δεν θέλω να τον υιοθετήσετε. Θέλω απλά να εμπνευστήτε από αυτόν.
Η λειτουργία του τον κάνει δυναμικό και ατελείωτο. Η λειτουργία του βασίζεται στην βίωση επτά (7) επιπέδων, ξανά και ξανά, αλλά με μία κίνηση που μας πηγαίνει ολοένα στο απώτερο/εσώτερο σύμπαν. Μοιάζει με ένα ταξίδι προς το μακρινό άπειρο Σύμπαν, μέχρι το κέντρο του, που εκεί βρίσκεται το δυναμικό του κέντρο. Ταυτόχρονα όμως μοιάζει με μία κάθοδο στα πηγάδια της ίδιας μας της ύπαρξης.
Σαν αποτέλεσμα έχει την ολοένα καλύτερη βίωση του αληθινού μας εαυτού. Αν θέλετε, το κανάλι της έμπνευσης που κατεβαίνει, δεν αλλάζει τον εαυτό μας προς το θείο με την στενή έννοια της μεταβολής, αλλά έχει την σταδιακή θεοποίηση του Εγώ. Ας πάρουμε όμως ένα παράδειγμα. Σύμφωνα με τον Austin Osman Spare, έχουμε το Kia. Το Kia είναι κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί και πολύ εύκολα. Μέχρις στιγμής το έχω καταλάβει ως την θεία Διάνοια. Η Διάνοια αυτή, ως άπειρη που είναι, θέλησε κάποια στιγμή να προσδιοριστεί. Έτσι έγινε το Σύμπαν. Με απλά λόγια το Σύμπαν είναι το σώμα που εκδηλώθηκε το Kia. Ως σώματα του Σύμπαντος έχουμε και εμείς το Kia μέσα μας και μάλιστα έχουμε το σύνολο του Kia, μιας και είναι αδιαίρετο. Το Kia εκτός από διάνοια, μπορούμε να το παρομοιάσουμε με την Ψυχή, ή (ακόμα καλύτερα) με την Κουνταλίνι που υπάρχει τόσο μέσα μας (εσωτερικός δράκος), όσο και έξω μας (ο κοσμικός δράκος). Εμείς τώρα, έχουμε για Εγώ το σώμα μας (άντε) και το Πνεύμα μας. Το παιχνίδι τώρα είναι πολύ απλό. Παίζουμε σκυταλοδρομία. Το σώμα μας είναι ο δρομέας και το πνεύμα μας η σκυτάλη. Στόχος μας είναι να δώσουμε την σκυτάλη στην ψυχή. Και αυτό πως και γιατί γίνεται θα μπορούσατε πολύ εύλογα να ρωτήσετε. Πάλι πολύ απλά τα πράγματα. Ο λόγος είναι για να βιώσουμε (κατά προσέγγιση φυσικά πάντα) πως είναι το Εγώ μας, αντί του σώματος να είναι η Ψυχή [είναι αυτό που λένε (αν το έχετε ακούσει) ότι στα Αρχαία Μυστήρια βίωναν τον θάνατο]. Αυτό επιτυγχάνεται με την συνεχή εναλλαγή του Εγώ, από Σώμα σε Πνεύμα και συνεχόμενα βήματα προς την Ψυχή. Φυσικά αυτή είναι μία εντελώς χοντροκομμένη εξήγηση, αλλά πιο απλά δεν γίνετε να σας την κάνω. Με πολύ διάβασμα θα καταλάβετε καλύτερα αυτό που θέλω να πω. Το θέμα εδώ είναι όμως, το πόσα βήματα απέχει το Σώμα από την Ψυχή. Για να μην σας βαρύνω με μαθηματικούς τύπους και διαγράμματα, με απλά λόγια; Τα βήματα είναι άπειρα. Γι αυτό είπα την λέξη κατά προσέγγιση προηγουμένως.
Παίδες, κοντεύουμε, λίγη υπομονή ακόμα. Γιατί όμως 7ν βήματα (7ν=7 φορές ξανά και ξανά για ν φορές, ν στο R, ν>=1). Η απάντηση ούτε και για μένα ήταν πολύ ξεκάθαρη στην αρχή, μιας και το μονοπάτι προϋπήρχε στο μυαλό μου, από οποιοδήποτε βιβλίο μαγείας (14 χρονών το δεύτερο στάδιο). Το πρώτο στάδιο απλά το έγραψα μιας και ήταν απλά και εύκολα ωραίο και γεμάτο στα μάτια μου. Μετά όμως που το αποσυμβόλισα είδα πολλά ωραία πράγματα.
7 βήματα. Όπως και 7 οι παραδοσιακοί πλανήτες. Κάθε στάδιο και ένας πλανήτης. Επίσης 7 τα κλασικά τσάκρας. 7 στάδια η μέση πολική οδός των των πολικών δέντρων (otz chiim & sitra ahra).
Μιας και σίγουρα σας έχω κουράσει (αν το έχετε διαβάσει όλο) ήρθε η ώρα να σας παραθέσω τον δρόμο για ν=2. Πάμε!
Α) Το πρώτο σκέλος του δρόμου. Ο οδοιπόρος εδώ αν έχει τα προαπαιτούμενα (σφραγίδες, λέξεις) μπορεί να περάσει από το κάθε στάδιο και να λάβει τα δώρα των φυλάκων/θεών του κάθε σταδίου.
A1) Hastur: Βρισκόμαστε στο νεκροταφείο του “The Statement Of Randolph Carter”. Ο Carter έχει φύγει. Ο τάφος είναι ανοιχτός. Φρουρός στον κάτω κόσμο στέκει ο Hastur με την μορφή του γνωστού μας Jester. Αν έχουμε την σφραγίδα (The Hound) και την λέξη, μπορούμε να περάσουμε.
A2) Cthulhu: Μετά φυσικά από την κάθοδο στον κόσμο των νεκρών (ποιών νεκρών άραγε?)
Έχουμε να περάσουμε από τον φύλακα του κόσμου. Κάτι σαν τον Κέρβερο. Αν έχουμε τα κατάλληλα προσόντα μπορούμε να τον περάσουμε
A3) Dagon/Gig: Πλέον είμαστε στον κάτω κόσμο. Μάλιστα τώρα είμαστε στο σπήλαιο (κάτι σαν το σπήλαιο του Πλάτωνα), στο οποίο περνάμε από την λίμνη του. Σαν αποτέλεσμα έχει την μετάλλαξη μας σε Deep Ones/Serpent People. Ο παλαιός στενόμυαλος εαυτός μας πεθαίνει για να αφήσει χώρο για τον νέο μας εαυτό που είναι πιο ανοιχτός στις έννοιες. Είναι η αναγέννηση. Πλέον ο πατέρας μας είναι ο Dagon/Gig.
A4) Shub-Niggurath: Αφού λοιπόν βγάλαμε τις παρωπίδες, πλέον μπορούμε να προχωρήσουμε σε στάδια πιο δύσκολα και ισχυρά. Καλώς ήλθατε στο μαγεμένο δάσος των παραμυθιών. Εδώ υπάρχουν όλοι μας οι “μπροστινοί” φόβοι. Στόχος μας είναι όχι να τους σκοτώσουμε, αλλά να τους αγκαλιάσουμε. Να τους μάθουμε. Να καθαρίσουμε το δάσος. Στο ξέφωτο, πάνω στον λόφο το Sabbat εκτυλίσσεται. Πάμε να λάβουμε μέρος. Η Θεά/Θεός μας περιμένει. Ia! Ia! Ia! Shub-Niggurath! Ia!
A5) Yogg-Sothoth: Μετά από το σκοτεινό δάσος, έρχεται η καυτή έρημος. Δεν υπάρχει δρόμος ή για την ακρίβεια, υπάρχουν άπειροι δρόμοι. Η δοκιμασία εδώ είναι να καταλάβετε ότι ο δρόμος είναι ο Θεός του σταδίου αυτού. Αφού περάσετε από αυτό, μπροστά σας απλώνεται το κάστρο (κλασσικά γοτθικού ρυθμού). Η πύλη όμως είναι κλειστή. Μην ξεχνάτε. O Yogg- Sothoth είναι ο δρόμος. Ο Yogg-Sothoth είναι η πύλη. Ο Yogg-Sothoth είναι το κλειδί. Όλα είναι στο Yogg-Sothoth.
A6) Nyarlathotep: Τώρα είστε μέσα στο κάστρο, το οποίο φιλοξενεί τους πραγματικά μεγάλους και βαθιούς φόβους σας. Καθαρίστε το. Αγκαλιάστε τους σκελετούς, τους βρικόλακες και κάθε πλάσμα που είναι στο κάστρο. Αλλά ενώ μπορείτε να μπείτε σε όλα τα δωμάτια του κάστρου, στην βασιλική αίθουσα δεν μπορείτε. Ένας μαυροντυμένος άντρας σας κόβει την είσοδο και δεν θα σας αφήσει να περάσετε μέχρι να είστε έτοιμοι. Ποιος είναι όμως αυτός? Από την αρχή του οδοιπορικού σας τον έχετε δει. Ήταν μία σκιά που την βλέπατε με την άκρη του ματιού σας, αλλά όσο περνάγατε τα στάδια, αυτή ολοένα και υλοποιούταν. Πλέον στέκει εκεί και περιμένει να σας οδηγήσει στο τελευταίο στάδιο. Ia! Ia! Ia! Nyarlathotep! Έρπων Χάος! Μαύρε Φαραώ! Αγγελιαφόρε των Μεγάλων Παλαιών! Ia!
A7) Azathoth: Πλέον στέκεστε μπροστά στον Βασιλιά του Παλατιού και γενικότερα αυτού του κόσμου. Αυλικοί παίζουν μία μεθυστική μελωδία ενώ εκείνος ηγήται με τον σπασμένο του αυλό. Μην παρασυρθέιτε από την μουσική. Δεν είναι αυτός ο μέγας βασιλέας ή για την ακρίβεια, αυτός είναι αλλά μην σταματήσετε εκεί. Ψάξτε για μία καταπακτή. Ανοίξτε την. Αντισταθείτε στο να μείνετε εκεί. Περάστε μέσα από την καταπακτή, ώστε να βρείτε αυτό το μέρος που έχει πραγματική σημασία.
Αν οι Θεοί είναι απλά κάποιοι μύστες που πέρασαν το μονοπάτι τους και τώρα έχουν σταματήσει να προχωρούν και απλώς τους έχουμε θεοποιήσει? Ποιο είναι το μονοπάτι τους? Αυτό θα δούμε στο δεύτερο σκέλος του μονοπατιού. Το μονοπάτι είναι ένα ταξίδι από το ποτάμι, στην πυγή και από την πυγή, στην πυγή της πυγής, μέχρι να φτάσουμε Στην Πυγή!
Bon Voyage!
Η λειτουργία του τον κάνει δυναμικό και ατελείωτο. Η λειτουργία του βασίζεται στην βίωση επτά (7) επιπέδων, ξανά και ξανά, αλλά με μία κίνηση που μας πηγαίνει ολοένα στο απώτερο/εσώτερο σύμπαν. Μοιάζει με ένα ταξίδι προς το μακρινό άπειρο Σύμπαν, μέχρι το κέντρο του, που εκεί βρίσκεται το δυναμικό του κέντρο. Ταυτόχρονα όμως μοιάζει με μία κάθοδο στα πηγάδια της ίδιας μας της ύπαρξης.
Σαν αποτέλεσμα έχει την ολοένα καλύτερη βίωση του αληθινού μας εαυτού. Αν θέλετε, το κανάλι της έμπνευσης που κατεβαίνει, δεν αλλάζει τον εαυτό μας προς το θείο με την στενή έννοια της μεταβολής, αλλά έχει την σταδιακή θεοποίηση του Εγώ. Ας πάρουμε όμως ένα παράδειγμα. Σύμφωνα με τον Austin Osman Spare, έχουμε το Kia. Το Kia είναι κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί και πολύ εύκολα. Μέχρις στιγμής το έχω καταλάβει ως την θεία Διάνοια. Η Διάνοια αυτή, ως άπειρη που είναι, θέλησε κάποια στιγμή να προσδιοριστεί. Έτσι έγινε το Σύμπαν. Με απλά λόγια το Σύμπαν είναι το σώμα που εκδηλώθηκε το Kia. Ως σώματα του Σύμπαντος έχουμε και εμείς το Kia μέσα μας και μάλιστα έχουμε το σύνολο του Kia, μιας και είναι αδιαίρετο. Το Kia εκτός από διάνοια, μπορούμε να το παρομοιάσουμε με την Ψυχή, ή (ακόμα καλύτερα) με την Κουνταλίνι που υπάρχει τόσο μέσα μας (εσωτερικός δράκος), όσο και έξω μας (ο κοσμικός δράκος). Εμείς τώρα, έχουμε για Εγώ το σώμα μας (άντε) και το Πνεύμα μας. Το παιχνίδι τώρα είναι πολύ απλό. Παίζουμε σκυταλοδρομία. Το σώμα μας είναι ο δρομέας και το πνεύμα μας η σκυτάλη. Στόχος μας είναι να δώσουμε την σκυτάλη στην ψυχή. Και αυτό πως και γιατί γίνεται θα μπορούσατε πολύ εύλογα να ρωτήσετε. Πάλι πολύ απλά τα πράγματα. Ο λόγος είναι για να βιώσουμε (κατά προσέγγιση φυσικά πάντα) πως είναι το Εγώ μας, αντί του σώματος να είναι η Ψυχή [είναι αυτό που λένε (αν το έχετε ακούσει) ότι στα Αρχαία Μυστήρια βίωναν τον θάνατο]. Αυτό επιτυγχάνεται με την συνεχή εναλλαγή του Εγώ, από Σώμα σε Πνεύμα και συνεχόμενα βήματα προς την Ψυχή. Φυσικά αυτή είναι μία εντελώς χοντροκομμένη εξήγηση, αλλά πιο απλά δεν γίνετε να σας την κάνω. Με πολύ διάβασμα θα καταλάβετε καλύτερα αυτό που θέλω να πω. Το θέμα εδώ είναι όμως, το πόσα βήματα απέχει το Σώμα από την Ψυχή. Για να μην σας βαρύνω με μαθηματικούς τύπους και διαγράμματα, με απλά λόγια; Τα βήματα είναι άπειρα. Γι αυτό είπα την λέξη κατά προσέγγιση προηγουμένως.
Παίδες, κοντεύουμε, λίγη υπομονή ακόμα. Γιατί όμως 7ν βήματα (7ν=7 φορές ξανά και ξανά για ν φορές, ν στο R, ν>=1). Η απάντηση ούτε και για μένα ήταν πολύ ξεκάθαρη στην αρχή, μιας και το μονοπάτι προϋπήρχε στο μυαλό μου, από οποιοδήποτε βιβλίο μαγείας (14 χρονών το δεύτερο στάδιο). Το πρώτο στάδιο απλά το έγραψα μιας και ήταν απλά και εύκολα ωραίο και γεμάτο στα μάτια μου. Μετά όμως που το αποσυμβόλισα είδα πολλά ωραία πράγματα.
7 βήματα. Όπως και 7 οι παραδοσιακοί πλανήτες. Κάθε στάδιο και ένας πλανήτης. Επίσης 7 τα κλασικά τσάκρας. 7 στάδια η μέση πολική οδός των των πολικών δέντρων (otz chiim & sitra ahra).
Μιας και σίγουρα σας έχω κουράσει (αν το έχετε διαβάσει όλο) ήρθε η ώρα να σας παραθέσω τον δρόμο για ν=2. Πάμε!
Α) Το πρώτο σκέλος του δρόμου. Ο οδοιπόρος εδώ αν έχει τα προαπαιτούμενα (σφραγίδες, λέξεις) μπορεί να περάσει από το κάθε στάδιο και να λάβει τα δώρα των φυλάκων/θεών του κάθε σταδίου.
A1) Hastur: Βρισκόμαστε στο νεκροταφείο του “The Statement Of Randolph Carter”. Ο Carter έχει φύγει. Ο τάφος είναι ανοιχτός. Φρουρός στον κάτω κόσμο στέκει ο Hastur με την μορφή του γνωστού μας Jester. Αν έχουμε την σφραγίδα (The Hound) και την λέξη, μπορούμε να περάσουμε.
A2) Cthulhu: Μετά φυσικά από την κάθοδο στον κόσμο των νεκρών (ποιών νεκρών άραγε?)
Έχουμε να περάσουμε από τον φύλακα του κόσμου. Κάτι σαν τον Κέρβερο. Αν έχουμε τα κατάλληλα προσόντα μπορούμε να τον περάσουμε
A3) Dagon/Gig: Πλέον είμαστε στον κάτω κόσμο. Μάλιστα τώρα είμαστε στο σπήλαιο (κάτι σαν το σπήλαιο του Πλάτωνα), στο οποίο περνάμε από την λίμνη του. Σαν αποτέλεσμα έχει την μετάλλαξη μας σε Deep Ones/Serpent People. Ο παλαιός στενόμυαλος εαυτός μας πεθαίνει για να αφήσει χώρο για τον νέο μας εαυτό που είναι πιο ανοιχτός στις έννοιες. Είναι η αναγέννηση. Πλέον ο πατέρας μας είναι ο Dagon/Gig.
A4) Shub-Niggurath: Αφού λοιπόν βγάλαμε τις παρωπίδες, πλέον μπορούμε να προχωρήσουμε σε στάδια πιο δύσκολα και ισχυρά. Καλώς ήλθατε στο μαγεμένο δάσος των παραμυθιών. Εδώ υπάρχουν όλοι μας οι “μπροστινοί” φόβοι. Στόχος μας είναι όχι να τους σκοτώσουμε, αλλά να τους αγκαλιάσουμε. Να τους μάθουμε. Να καθαρίσουμε το δάσος. Στο ξέφωτο, πάνω στον λόφο το Sabbat εκτυλίσσεται. Πάμε να λάβουμε μέρος. Η Θεά/Θεός μας περιμένει. Ia! Ia! Ia! Shub-Niggurath! Ia!
A5) Yogg-Sothoth: Μετά από το σκοτεινό δάσος, έρχεται η καυτή έρημος. Δεν υπάρχει δρόμος ή για την ακρίβεια, υπάρχουν άπειροι δρόμοι. Η δοκιμασία εδώ είναι να καταλάβετε ότι ο δρόμος είναι ο Θεός του σταδίου αυτού. Αφού περάσετε από αυτό, μπροστά σας απλώνεται το κάστρο (κλασσικά γοτθικού ρυθμού). Η πύλη όμως είναι κλειστή. Μην ξεχνάτε. O Yogg- Sothoth είναι ο δρόμος. Ο Yogg-Sothoth είναι η πύλη. Ο Yogg-Sothoth είναι το κλειδί. Όλα είναι στο Yogg-Sothoth.
A6) Nyarlathotep: Τώρα είστε μέσα στο κάστρο, το οποίο φιλοξενεί τους πραγματικά μεγάλους και βαθιούς φόβους σας. Καθαρίστε το. Αγκαλιάστε τους σκελετούς, τους βρικόλακες και κάθε πλάσμα που είναι στο κάστρο. Αλλά ενώ μπορείτε να μπείτε σε όλα τα δωμάτια του κάστρου, στην βασιλική αίθουσα δεν μπορείτε. Ένας μαυροντυμένος άντρας σας κόβει την είσοδο και δεν θα σας αφήσει να περάσετε μέχρι να είστε έτοιμοι. Ποιος είναι όμως αυτός? Από την αρχή του οδοιπορικού σας τον έχετε δει. Ήταν μία σκιά που την βλέπατε με την άκρη του ματιού σας, αλλά όσο περνάγατε τα στάδια, αυτή ολοένα και υλοποιούταν. Πλέον στέκει εκεί και περιμένει να σας οδηγήσει στο τελευταίο στάδιο. Ia! Ia! Ia! Nyarlathotep! Έρπων Χάος! Μαύρε Φαραώ! Αγγελιαφόρε των Μεγάλων Παλαιών! Ia!
A7) Azathoth: Πλέον στέκεστε μπροστά στον Βασιλιά του Παλατιού και γενικότερα αυτού του κόσμου. Αυλικοί παίζουν μία μεθυστική μελωδία ενώ εκείνος ηγήται με τον σπασμένο του αυλό. Μην παρασυρθέιτε από την μουσική. Δεν είναι αυτός ο μέγας βασιλέας ή για την ακρίβεια, αυτός είναι αλλά μην σταματήσετε εκεί. Ψάξτε για μία καταπακτή. Ανοίξτε την. Αντισταθείτε στο να μείνετε εκεί. Περάστε μέσα από την καταπακτή, ώστε να βρείτε αυτό το μέρος που έχει πραγματική σημασία.
Αν οι Θεοί είναι απλά κάποιοι μύστες που πέρασαν το μονοπάτι τους και τώρα έχουν σταματήσει να προχωρούν και απλώς τους έχουμε θεοποιήσει? Ποιο είναι το μονοπάτι τους? Αυτό θα δούμε στο δεύτερο σκέλος του μονοπατιού. Το μονοπάτι είναι ένα ταξίδι από το ποτάμι, στην πυγή και από την πυγή, στην πυγή της πυγής, μέχρι να φτάσουμε Στην Πυγή!
Bon Voyage!